กระบวนการยุติธรรมสมัยพุทธกาล คดีที่พระพุทธเจ้าถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร !! (ตอนที่ 1-2)

กระบวนการยุติธรรมสมัยพุทธกาล 

คดีที่พระพุทธเจ้าถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร !!

ตอนที่1

"ที่เกิดเหตุ"

คดีความเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล หากแต่ในสมัยพุทธกาล เจ้าหน้าที่บ้านเมืองทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ แม้จะไม่ได้มีเครื่องมือที่ทันสมัยอย่างในปัจจุบันก็ตาม แต่เนื่องจากได้มีการสอบสวนอย่างยุติธรรม ไม่ลัดขั้นตอน แม้บางคดีจะเป็นแผนการเพื่อใส่ร้ายผู้บริสุทธิ์ แต่ก็สามารถระบุตัวผู้กระทำความผิดมาดำเนินคดีได้อย่างถูกต้อง


เชื่อหรือไม่? 

ในครั้งที่พระบรมศาสดาของพวกเรายังทรงพระชนม์อยู่ มีอยู่คราวหนึ่งที่พระองค์ และพระสาวกตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆ่าคนตาย!!! 

แต่ด้วยการสอบสวนอย่างยุติธรรมจากพระเจ้าปเสนทิโกศลพระราชาในสมัยนั้น การพิจารณาสืบสาวเรื่องราวให้ชัดเจนก่อนจะตัดสินดำเนินคดี ทำให้พระพุทธองค์สามารถยืนยันความบริสุทธิ์ของพระองค์ได้ ไม่ต้องถูกปฏิบัติเหมือนผู้กระทำความผิดอย่างไม่เป็นธรรม

เรื่องมีอยู่ว่า... 

ครั้งหนึ่ง เหล่าเดียรถีร์ได้มากราบทูลร้องเรียนกับพระราชาว่า นางสุนทรีปริพพาชิกาได้หายตัวไป 

เมื่อพระราชาตรัสถามว่า พวกท่านสงสัยว่านางหายไปไหน? 

เหล่าเดียรถีร์ก็ตอบว่า ที่วัดพระเชตวัน 

ซึ่งก็ตรงกับคำให้การของผู้ที่ไปวัดเชตวันว่า ได้พบนางสุนทรีที่วัดเชตวันจริงๆ ในช่วงเวลาวิกาล ทำให้เกิดเป็นข่าวซุบซิบในหมู่ผู้ที่ไปทำบุญฟังธรรมที่วัดเชตวันในทางไม่ดี

เมื่อคำขอของเดียรถีร์มีมูลความจริง พระราชาจึงทรงอนุญาตให้เดียรถีร์ไปค้นหาในพระเชตวันได้ 

(อาจเปรียบได้กับหมายค้นในยุคนี้ จึงสันนิษฐานว่า น่าจะมีการสืบหาข้อมูลของนางสุนทรีขั้นต้นก่อนว่ามีผู้พบเห็นนางที่ไหนบ้าง หรือไม่ก็เดียรถีร์ได้อ้างข้อมูลเพื่อขอตรวจค้นในพระเชตวันก็เป็นได้)

ฝ่ายเดียรถีร์เข้าไปค้นก็ได้เจอนางสุนทรีจริงๆ ที่กองขยะดอกไม้ 

แต่ทว่า...อยู่ในสภาพเป็นศพไปแล้ว!!!

งานนี้ วัดพระเชตวันจึงกลายเป็นสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ตอนที่2

"ใส่ร้ายป้ายสี"

ฝ่ายเดียรถีร์ได้แสดงศพของนางสุนทรีต่อพระราชา แล้วก็กล่าวหาพระพุทธเจ้า และพระสาวกว่า 

พระสาวกของพระสมณโคดมฆ่าปิดปากนางสุนทรี เพราะคิดจะปกปิดกรรมอันลามกของพระศาสดาของตน

เมื่อรูปการณ์ออกมาเช่นนี้ พระราชาจึงอนุญาตให้เดียรถีร์ได้กระจายข่าวความจริงที่เกิดขึ้น (เข้าใจว่า น่าจะเป็นสิทธิ์ของผู้เป็นเจ้าทุกข์ในยุคนั้น ที่สามารถป่าวประกาศเรื่องราวของตนให้ชาวเมืองได้รับรู้) เดียรถีร์ทั้งหลายจึงเที่ยวโพนทะนา แฉข่าวนี้ไปทั่วเมืองสาวัตถี 

ทำให้ชาวเมืองสาวัตถีเข้าใจว่าพระพุทธเจ้า และพระสาวกเป็นฆาตกรฆ่านางสุนทรีจริง จึงด่าทอพระทุกรูปที่ตนเห็นทั่วทั้งเมือง (ถ้าเป็นสมัยนี้ก็เป็นด่าทางโซเชียลเนทเวิร์ค)

ถ้าเป็นในยุคปัจจุบันคงจะมีการจับพระเข้าคุกกันเป็นพัลวันอย่างแน่แท้ และก็คงสั่งให้สึกก่อน แล้วจึงทำการสอบสวนทีหลัง 

หากแต่พระราชาผู้ทำหน้าที่ตัดสินคดีในสมัยนั้น เป็นผู้ทรงธรรม ไม่ทรงรีบร้อนทำการโดยไม่ไต่สวน จึงทรงตรัสสั่งให้ราชบุรุษไปสืบสาวราวเรื่องให้ละเอียดเสียก่อน 

และตรัสสั่งให้ราชบุรุษคอยป้องกันศพของนางสุนทรีไม่ให้มีใครมาวุ่นวายอีกด้วย (ชวนให้น่าคิดว่า การชันสูตรศพเพื่อหาสาเหตุการตายอาจมีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลแล้วก็เป็นได้ มิฉะนั้น จะทรงให้ราชบุรุษคอยเก็บรักษาศพไปเพื่ออะไร?)

และในระหว่างที่กำลังสืบสวนนี้ เคราะห์กรรมก็ตกอยู่ที่พระพุทธเจ้าและพระสาวก พวกท่านถูกชาวเมืองสาวัตถีทั้งหมด ยกเว้นเสียแต่พระอริยสาวก เที่ยวโพนทะนาด่าว่าพระกันหูดับตับแตก เอ๊ย!! ตับไหม้กันเลยไม่เว้นแต่ละวัน เพราะตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรม 

เป็นเหตุการณ์วิกฤตศรัทธาครั้งใหญ่ในช่วงพระชนมชีพของพระพุทธองค์เลยทีเดียว

พระพุทธเจ้าจะทรงผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้อย่างไรนั้น 

to be continue…


Cr. ปธ.ก้าวไปข้างหน้า

เพจกรณีธรรมกาย