"วัดพระธรรมกายเป็นพุทธเถรวาท แต่กลับอุดมไปด้วยหัวใจ อันยิ่งใหญ่เหมือนพุทธมหายาน ทำให้เรารู้สึกเคารพเลื่อมใส"

เป็นเวลาหลายร้อยปีมาแล้วที่

เถรวาท กับ มหายาน แตกกันอย่างหนัก

จนดูเหมือนเป็นคนละศาสนาก็ว่าได้

เถรวาทรังเกียจมหายาน 

ว่าย่อหย่อนเหมือนคนเนื้อตัวสะอาด

รังเกียจกรรมกรเปื้อนโคลน สกปรกมอมแมม

และในขณะเดียวกัน

ฝ่ายมหายานก็ตำหนิติเตียนเถรวาท
ใจแคบเห็นแก่ตัวไร้เมตตา

ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างเผยแพร่
ธรรมตามอุดมคติ แบบหันหลังให้กัน
เพราะคิดว่าตัวดีที่สุดคนอื่นแย่ที่สุด
ทำให้พุทธศาสนาอ่อนแอ ดุจคนป่วย
ไม่ต่างจากนกปีกหักข้างหนึ่ง

แต่สิ่งที่เป็นเสมือนเงาเมฆดำทะมึน
เริ่มจางหายเป็นฟ้าใสหลังจาก

วัดพระธรรมกายก่อกำเนิดขึ้นไม่นาน
ความสัมพันธ์ของสองนิกาย
ได้รับการเชื่อมประสานดีขึ้นเป็นลำดับ
จนเสมือนเป็นพี่น้องร่วมสายโลหิต
มีการทำงานร่วมกัน
และไปมาหาสู่กันอย่างสม่ำเสมอ

โดยมีเป้าหมายเดียวกัน
คือ..เพื่อพุทธศาสนาและมนุษยชาติ

ดังคำยืนยันของ ท่านรองเจ้าอาวาส
วัดฝอกวงซาน ประเทศไต้หวันว่า...

"วัดพระธรรมกายเป็นพุทธเถรวาท
แต่กลับอุดมไปด้วยหัวใจ
อันยิ่งใหญ่เหมือนพุทธมหายาน
ทำให้เรารู้สึกเคารพเลื่อมใส"

#จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าในอนาคต
เมื่อทั้งเถรวาทและมหายานผนึกกำลัง
กันเผยแผ่พระพุทธศาสนาโลกนี้จะไม่
สั่นสะเทือนด้วยอำนาจของพุทธธรรม
และอุดมด้วย

..."สันติสุขสันติภาพ"....