เรื่องของปู่ จากใจ เด็กรุ่นหลัง

จู่ ๆ ก็นึกถึงคน ๆ หนึ่งขึ้นมา

เขาเรียกตัวเองว่า "หลวงปู่" แต่ผมเรียกแกว่า "ปู่" เฉย ๆ

ถูก...ผมไม่ได้นับถือเลื่อมใสอะไรแก เลยตัดคำว่า "หลวง" ทิ้งไป (แกอาจแจ้งความหมิ่นประมาทก็ได้ ซึ่งผมไม่ถือ)

ดีนะที่แกอายุมากกว่าผม ถ้ารุ่นราวคราวเดียวกันจะเติม "ไอ้" แถมให้ข้างหน้าด้วย

ผมเคยใคร่ครวญดูว่าถ้ามีคนแบบแกมาก ๆ พระพุทธศาสนาจะเป็นอย่างไร

ระหว่างคิดไป...ขออภัย คำว่า "Ship High" ผุดขึ้นในใจผมบ่อยมากเลย

ผลงานวีรกรรมบ้าระห่ำที่แกทำตั้งแต่ปี 2556 เป็นต้นมา บอกตามตรง ผมเดาไม่ถูกนะว่าแกทำไปเพื่ออะไร

เพื่อ ความดัง, เพื่อความถูกต้อง (อย่างที่แกชอบอ้าง), เพื่อชาติ, เพื่อศาสนา, เพื่อปฏิรูปบ้าบอคอแตกติงต๊องตามอารมณ์แก, เพื่อควบคุมสงฆ์, ฯ...หรือเพื่ออะไร ?

หรือต่อให้สำเร็จขึ้นมาได้ ผมก็คิดไม่ออกอยู่ดี ว่าแกจะใช้ชีวิตท่ามกลางความเกลียดชังของคนที่แกไปทำ Ra-yum-tum-born กับเขาไว้ได้อย่างไร

ทั้งปิดถนน ทำผู้คนเดือดร้อน, ตบทรัพย์โรงแรม, ขัดขวางคนไปเลือกตั้ง หนุนหลังให้ทำร้ายคนบริสุทธิ์, ทำร้ายเจ้าหน้าที่, ทำผิดกฎหมาย, ทำลายเศรษฐกิจประเทศ, ยุยงผู้คนให้เกลียดและทะเลาะกัน...

โอ้ยยย สารพัดสารพันจาระไนไม่หวาดไหว

นอกจากนั้นยังมีผลงานด้านศาสนา...
เอาของอัปรีย์ใส่กระเช้าไปถวายผู้แทนประมุขสงฆ์ก็กล้าทำมาแล้ว

ทุกวันนี้ ชีวิตแกมีแต่ขึ้นโรงขึ้นศาล สนุกสนานกับการฟ้องร้อง ก่อคดีความ ชวนทะเลาะกับใครต่อใคร (ทั้งพระและโยม) ไม่เว้นแต่ละวัน

ภาษาชาวบ้านคือเสือกมันทุกเรื่องนั่นแหละ

ใครจะเชื่อครับ ว่าความชั่วทั้งหมดนั่น แกใช้เวลาทำแค่ 3-4 ปี

อ้อ แล้วที่พีค คือ แกมีหมายจับคดี "กบฏ" ด้วยนะ

ผมคิดอยู่นานว่าคนประเภทไหนนะ จึงจะสร้างผลงานเลวทรามต่อเนื่องเป็นซีรี่ย์ขนาดนี้ได้

ใช่...ผมคิดได้ประเภทเดียว คือคน "บ้า"
ซึ่งแกน่าจะไต่มาถึงจุดสูงสุดของอาชีพแล้ว

ถ้ามีใครบอกผมว่า แกกินข้าวคลุกยาบ้าทุกวัน ผมอาจหลงเชื่อก็ได้

สมมุติยาบ้ากลับมาถูกกฎหมายตามที่ รมต. ท่านหนึ่งว่าไว้นะ (เอาอะไรคิดว้าาา)

ผมคิดว่าแกไม่น่าจะได้ประโยชน์อะไรจากมัน เพราะคงไม่มีวันที่ใครจะบ้าเกินไปกว่านี้ได้อีกแล้วน่ะสิ

แต่ในมุมกลับกัน แกทำให้ผมฉุกคิดได้ว่า ถ้าพวกเรากล้าบ้าบิ่นทำความดีได้สักเสี้ยวของที่แกทำ

พระพุทธศาสนาคงเจริญก้าวหน้าไปไม่น้อยเลย
_______________________________

ปัจจุบันผมถูกสื่อยัดเยียดให้ติดตามผลงานแกแบบไม่เต็มใจ

แน่นอน แกยังคงขยันสร้างผลงานเลว ๆ ได้สม่ำเสมอเรื่อยมา

หมั่นขึ้นโรงพัก ฟ้องศาล แจ้งความดำเนินคดี... ขนาดอธิบดีตำรวจ ผู้พิพากษา ทนายความ ยังขยันไม่ได้สักกระผีกของแก

ฟ้องร้อง ดุด่าว่าร้ายพระสงฆ์องค์เจ้า จนพระทั้งประเทศเอือมระอา ร่วมกันขับไล่

ผมไม่รู้นะว่าแกมีปมอะไร...ขาดความอบอุ่น หรือถูกใครทำร้ายในวัยเด็กหรือเปล่า

โตขึ้นมาจึงกลายเป็นคนเราะร้าย หาเรื่องระราน ทะเลาะกับคนนี้คนนั้น อย่างกับมีใครไปเหยียบกะละมังข้าวแก
________________________________

ปัจจุบัน แกยังลอยหน้าลอยตาสร้างผลงานบ้า ๆ ได้เรื่อย ๆ จนน่าแปลกใจ

ยิ่งสังเกต ผมยิ่งคลางแคลงใจ ว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่นอน

- จะไปไหนมาไหน ก็มีคนล้อมหน้าล้อมหลัง ทั้งตำรวจ ทหาร การ์ด (หรืออันธพาลไม่แน่ใจ) ตามอารักขา แวดล้อมเหมือนปลาเน่าในฝูงแมลงวัน ทำยังกับอยู่ปัตตานี

- เวลาที่ขึ้นโรงพัก เขาจะยกหัวโต๊ะให้กบฏอย่างแกนั่งเป็นประธาน หรือถ้ายืนคุยกัน เจ้าหน้าที่จะพินอบพิเทา มือประสานกุมเป้าจนผิดสังเกต

- เมื่อแกพูด หรือไปทำอะไรที่ไหน หนังสือพิมพ์ โทรทัศน์ จะแห่กันไปมืดฟ้ามัวดิน ราวกับว่าแกเป็นสัญลักษณ์ของสิ่งที่ถูกต้องดีงาม

- ตอนรัฐบาลบอกพระขัดแย้งกัน จึงตั้งพระสังฆราชไม่ได้ ผมสงสัยว่าใครกับใครคือคู่กรณี

พบว่ากลุ่มหนึ่งมี มหาเถรสมาคม รวมพระสงฆ์ทั้งสังฆมณฑลไว้ด้วย

กับอีกกลุ่มมีแก กับพวกไม่กี่คน หรอมแหรมเหมือนขนบนหัวนกตะกรุม

ผมสงสัย ทำไมเสียงแกจึงดังกว่าพระทั้งประเทศไปได้ละนี่
อุปมาคณะรัฐมนตรีลงมติเอกฉันท์ แล้วภารโรงดันไม่เห็นด้วย จึงทำตาม ครม.ไม่ได้ เพราะต้องให้ภารโรงยอมก่อน

ตรรกะวิบัติมากครับผม

จากเรื่อง ผิดปกติทั้งหมดที่เล่ามา (และที่ยังไม่ได้เล่า) ทำให้ผมชักสับสนไม่แน่ใจ ว่าเรื่องดี-ชั่วที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์สอนมาให้แต่เด็กนั้นถูกต้องจริง ?

ทำไมอยู่ดี ๆ ผมรู้สึกว่า "การทำความชั่ว เป็นสิ่งที่ถูกต้องชอบธรรม" ขึ้นมา

ผมกำลังซึบซับอะไรจากแกมาใช่ไหมนี่

ผมย้อนกลับไปอ่านข้อความตั้งแต่บรรทัดแรกอีกครั้ง พบว่าตัวเองใช้คำหยาบคาย ว่าร้าย เหน็บแนม เสียดสี มากกว่าปกติ

ถูก...ใช่...ผมรู้ว่าตัวเองเป็นคนดี (เชื่อเค้านะ) ถ้อยคำอย่างนี้ไม่มีทางมีในบทความของผมได้เลย

แต่ก็ยอมรับ ว่าหยุดมันไม่ได้ เพราะพอนึกถึงหน้าแกทีไร คำเหล่านี้ก็พรั่งพรูมาให้ใช้ยุ่บยั่บไปหมด

ยิ่งนึกหน้าแกนาน ๆ ในระดับปฏิภาคนิมิต ยิ่งรำคาญความดี รู้สึกว่าเราน่าจะเลวมากไปกว่านี้ได้อีก (อย่างถูกต้องตามกฎหมาย)

บอกตามตรง ผมไม่ชอบให้ตัวเองเป็นอย่างนี้เลย

มีใครเป็นเหมือนผมหรือเปล่าไม่ทราบ แต่ยอมรับว่าเริ่มกังวลใจ และห่วงใยแทนทุกคนที่ต้องทนเห็นแกออกสื่อบ่อย ๆ

ต่อไปภายหน้า แกอาจกลายมาเป็นบรรทัดฐานใหม่ในสังคม ที่การทำความชั่ว (หรือมันคือดีนะ ผมเริ่มไม่แน่ใจ) กลายเป็นความชอบธรรม
________________________________

ถ้าสิ่งที่ผมคิดเป็นความจริง
วิงวอนไปยังสื่อทั้งหลาย และผู้มีอานาจที่คอยให้ท้ายแกอยู่

ว่าถ้าท่านห่วงใยประชาชน ประเทศชาติ พระศาสนา ก็ช่วยหยุดทำเหมือนคนบ้าเป็นคนสำคัญซะทีเถอะ

เพราะแกไม่ใช่ แถมยังห่างไกลจากคำว่า "ต้นแบบ" ไปโขทีเดียว

อยากจะโวย อยากจะด่า อยากจะว่า บ้าบอคอแตกอะไรก็ตามใจแก
นึกซะว่าแ_่ง (ขออภัย หน้าแกลอยมาพอดี) เป็นอากาศธาตุก็แล้วกัน
แต่ถ้าตัดใจทำไม่ได้

อย่างน้อยย้ายข่าวแกไปอยู่หน้าประกาศคนหาย จะขอบพระคุณ
เรียนมาด้วยความรังเกียจ...
________________________________

ปล. ขอบคุณปู่ที่เป็นแรงบันดาลใจ เขียนจบลงได้เพราะนึกถึงหน้าปู่ไว้แท้ ๆ เลย

เรื่องนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ ไม่ได้ต้องการให้ใครมาเชื่อ โปรดดูด้วยตา ฟังด้วยหู และพิจารณา ใช้วิจารณญาณตัวเองให้ดี

#แชร์วนไป