ฉันรักวัดของฉัน

ฉันรักวัดของฉัน

เมื่อมีการประกาศใช้ ม.44 บริเวณวัดพระธรรมกาย ทราบว่าโยมแม่มาอยู่ที่วัด ด้วยความเป็นห่วงกลัวท่านจะลำบากเพราะอายุมากแล้ว จึงไปเยี่ยมท่าน ท่านเข้าวัดตั้งแต่ 2523 เรื่อยมา วัดพระธรรมกายเป็นเสมือนจิตวิญญาณของท่าน DNA ของท่านเป็นธรรมกาย

พระ : โยมแม่เป็นอย่างไร ขาดเหลืออะไรไหม

โยมแม่ : ขาดเสื้อผ้า กับยาประจำตัว รีบมาไม่ได้เอามาด้วย แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวมีคนเอามาให้

เวลาผ่านไป 4 วัน

พระ : โยมแม่ไม่สบายหรือเปล่า

โยมแม่ : รู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย

พระ : ทานยาหรือยัง

โยมแม่ : ทานแล้ว นอนพักผ่อนนิดหน่อยเดี๋ยวก็หาย

พระ : กลับบ้านไหม ? เดี๋ยวประสานรถให้ จะให้รถไปส่งบ้าน

โยมแม่ : ไม่ (#เสียงสูง) โยมแม่ไม่กลับ โยมแม่จะอยู่วัด

พระ : จ๊ะ ไม่กลับจ๊ะ

เย็นวันที่ 10 มีนาคมที่ผ่านมาหลังจากเจ้าหน้าที่อนุญาตให้เข้าออกวัดได้ตามปกติ

พระ : โยมแม่กลับบ้านไหม ?

โยมแม่ : ไม่ (#เสียงสูง) โยมแม่จะอยู่วัดจนกว่าจะยกเลิก ม.44

พระ : แล้วหากยกเลิก ม.44 แล้วโยมแม่จะกลับบ้านเลยไหม ?

โยมแม่ : ไม่(เสียงสูง) โยมแม่จะอยู่วัดต่อ อยู่ไปเรื่อยๆ

พระ : แล้วไม่คิดถึงคนที่บ้านหรอไม่เจอกันเกือบเดือนแล้ว

โยมแม่ : คิดถึง แต่ไม่อยากกลับ โยมแม่อยากอยู่วัด ได้สวดมนต์ ได้นั่งสมาธิ ได้อยู่กับเพื่อนกัลยาณมิตร ที่รู้ใจ โยมแม่จะอยู่วัด สร้างบารมีสนุกดี...

" ไม่อยากกลับ อยากอยู่วัด " วัดที่โยมแม่ร่วมสร้างมายาวนาน ร่วม 40 ปี ต้นแห่งความรักของท่าน หยั่งรากลึกไว้ ในแผ่นดินวัดพระธรรมกายแห่งนี้

" #ฉันรักวัดของฉัน " ประโยคที่ท่านกล่าวด้วยความปลื้มใจในบุญทุกๆ บุญที่ท่านได้ทำ และบุญในปัจจุบันที่ได้สร้าง แล้วคุณผู้อ่านล่ะ "รักวัดของฉัน" ไหม ?

...สวัสดี/เจริญพร

มนวีโร ภิกฺขุ
13 มีนาคม พุทธศักราช 2560
วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
#ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม
Line ID : manaweero
-----------------------------------------